วันพฤหัสบดีที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2553

วันนี้วันแม่ ...วันที่ 12 สิงหาคม ของทุกปี


ความหมายของคำว่าแม่ !!
แม่ หรือ มารดา เป็นคำที่เรียกผู้ให้กำเนิด และโดยทั่วไป คือ แม่ที่เป็นบุคคลสำคัญของครอบครัวแบบ พ่อ แม่ ลูก เป็นผู้มีพระคุณต่อลูกเพราะเป็นผู้ให้กำเนิด แม่ทั่วไปมีหน้าที่ให้ครอบครัวคือ เลี้ยงลูก ดูแลบ้าน

คุณแม่ท่านรักเรา ท่านห่วงใยเรามากที่สุด มากกว่าใครๆในโลก
จริงอยู่ ทุกวันนี้ท่านอาจจะพูดซ้ำๆ ท่านอาจจะบ่น ท่านอาจจะคิดไม่ตรงกับความคิดของเรา วัยของเราซึ่งเจริญเติบโตขึ้น เรียนสูงขึ้น มีตำแหน่งหน้าที่การงานเป็นที่นับหน้าถือตา ไปเมืองนอกเมืองนาไม่รู้กี่สิบครั้ง ผ่านความเจริญหรูหรามานับครั้งไม่ถ้วน แต่ท่านก็ยังคิดและพูดประโยคเดิมๆซ้ำๆ อย่างที่ท่านเคยพูดเหมือนเมื่อครั้งเรายังเป็นเด็ก ...โอ ช่างน่าเบื่อ


แต่หากคิดให้ลึกซึ้ง มองอะไรแบบพินิจพิจารณา ใจเย็นๆ ทุกคำพูดของท่านนั้นเป็นความรักเป็นความห่วงใยเป็นความหวังดีต่อเราทั้งนั้น


“อย่ากลับดึกนะลูก” “อย่าขี่เร็วนักนะลูก” “ทานอันนี้หน่อยซิลูก แม่ผัดมาให้” “อย่าแต่งตัวแบบนี้ซิลูก แม่ว่ามันสั้นไปนะ” “ไหว้ป้าซิลูก ป้าเพิ่งจะมาจากต่างจังหวัด”


สารพันประโยคเดิมๆ ซ้ำๆ ล้วนแล้วแต่เป็นคำที่เราเคยได้ยินในรูหูทั้งสองมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ท่านก็ยังคงบอก ยังคงเตือนด้วยประโยคเดิมๆเหล่านี้ ไม่เคยเปลี่ยนประโยค ไม่เคยพัฒนาประโยคเลย


จนเราบางคนถึงกับบ่นว่า “รู้แล้วละแม่ เตือน อยู่ได้” “เบื่อจริงๆ เตือนซ้ำเตือนซาก อยู่ได้”

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

วันพฤหัสบดีที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2553

วันนี้วันแม่ ...วันที่ 12 สิงหาคม ของทุกปี


ความหมายของคำว่าแม่ !!
แม่ หรือ มารดา เป็นคำที่เรียกผู้ให้กำเนิด และโดยทั่วไป คือ แม่ที่เป็นบุคคลสำคัญของครอบครัวแบบ พ่อ แม่ ลูก เป็นผู้มีพระคุณต่อลูกเพราะเป็นผู้ให้กำเนิด แม่ทั่วไปมีหน้าที่ให้ครอบครัวคือ เลี้ยงลูก ดูแลบ้าน

คุณแม่ท่านรักเรา ท่านห่วงใยเรามากที่สุด มากกว่าใครๆในโลก
จริงอยู่ ทุกวันนี้ท่านอาจจะพูดซ้ำๆ ท่านอาจจะบ่น ท่านอาจจะคิดไม่ตรงกับความคิดของเรา วัยของเราซึ่งเจริญเติบโตขึ้น เรียนสูงขึ้น มีตำแหน่งหน้าที่การงานเป็นที่นับหน้าถือตา ไปเมืองนอกเมืองนาไม่รู้กี่สิบครั้ง ผ่านความเจริญหรูหรามานับครั้งไม่ถ้วน แต่ท่านก็ยังคิดและพูดประโยคเดิมๆซ้ำๆ อย่างที่ท่านเคยพูดเหมือนเมื่อครั้งเรายังเป็นเด็ก ...โอ ช่างน่าเบื่อ


แต่หากคิดให้ลึกซึ้ง มองอะไรแบบพินิจพิจารณา ใจเย็นๆ ทุกคำพูดของท่านนั้นเป็นความรักเป็นความห่วงใยเป็นความหวังดีต่อเราทั้งนั้น


“อย่ากลับดึกนะลูก” “อย่าขี่เร็วนักนะลูก” “ทานอันนี้หน่อยซิลูก แม่ผัดมาให้” “อย่าแต่งตัวแบบนี้ซิลูก แม่ว่ามันสั้นไปนะ” “ไหว้ป้าซิลูก ป้าเพิ่งจะมาจากต่างจังหวัด”


สารพันประโยคเดิมๆ ซ้ำๆ ล้วนแล้วแต่เป็นคำที่เราเคยได้ยินในรูหูทั้งสองมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ท่านก็ยังคงบอก ยังคงเตือนด้วยประโยคเดิมๆเหล่านี้ ไม่เคยเปลี่ยนประโยค ไม่เคยพัฒนาประโยคเลย


จนเราบางคนถึงกับบ่นว่า “รู้แล้วละแม่ เตือน อยู่ได้” “เบื่อจริงๆ เตือนซ้ำเตือนซาก อยู่ได้”

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น